De doos in de perspectiefleer
Ik zou je in een doosje willen doen
Dat was de titel van een liedje uit 1958 van Annie M.G. Schmidt, dat voor heel veel tekenaars en schilders een heel andere betekenis heeft, dan de schrijfster van het lied ooit heeft bedoeld.
De doos is wellicht de meest elementaire vorm, die we in het perspectieftekenen tegen komen. De doosvorm is zeer simpel en lekker recht toe recht aan en we kunnen de dozen uit allerlei hoeken bekijken. Zie de afbeelding. Maar wat heeft dat nu weer met modellen van doen, zul je denken? Nu, heel wat dus.
Zet het model in een doos!
Want als we die doos kunnen gebruiken, om zulke goede perspectieftekeningen te kunnen maken, en we zetten een model in die doos, dan krijgen we automatisch ook een goed perspectief van dat model. Hoe vreemd de hoek van zien misschien ook wel is. Laten we het effect eens bekijken aan de hand van een paar tekeningen van dozen in perspectief.
Het perspectief van model en doos veranderen gelijk op
Nu zetten we een model in een denkbeeldige doos en gaan dan eens kijken wat er gebeurt. We zien nu dat de hoek van zien van het model uiteraard mee verandert, met de hoek waaronder we de doos zien.
Nu kunnen we natuurlijk moeilijk ons model in een doos gaan stoppen. Maar het is wel een prima gedachtenoefening, om ons duidelijk te maken wat het effect van bepaalde veranderingen in de hoek van zien is. En hoe het perspectief dus mee verandert.
Zie ook
Geklede modeltekenposes voor kunstenaars
Ongeklede modeltekenposes voor kunstenaars
2002 voorbeeldposes voor modellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wilt u ergens op reageren? Dat kan altijd. Geef uw reactie hieronder.