Perspectief van een model

Perspectief van een model

Perspectiefleer bij modeltekenen

In teken- en schilderopleidingen wordt meestal flink wat aangedacht geschonken aan perspectiefleer. Meestal gaat het dan om landschappen, gebouwen en dergelijke. Met behulp van de regels van het lineaire perspectief (je weet wel, met de verdwijnpunten op de horizon), wordt diepte in onze twee-dimensionale, (dus platte,) kunstwerken gesuggereerd en dat kan er verbluffend echt uitzien.  

Het perspectief verandert constant met het bewegen van het model

Ook bij modeltekenen speelt perspectief een grote rol. Het bepaalt voor een groot deel hoe levensecht het model wordt afgebeeld. Overigens zijn er meerdere soorten perspectief en het zogenaamde atmosferisch perspectief speelt in landschappen een grote rol. 

Atmosferisch perspectief speelt bij modeltekenen geen rol

Bij landschappen spelen ook nog zaken als het atmosferisch perspectief en het optisch perspectief een rol. Het optisch perspectief, waarbij diepte wordt gesuggereerd met het gebruik van verschillende lijnvoering, zou in de wereld van het modeltekenen mogelijk nog wel te gebruiken zijn. 

Het atmosferisch perspectief is hier goed zichtbaar

Maar atmosferisch perspectief, waarbij de kleuren in de verte steeds meer vervagen en naar blauwgrijs gaan verkleuren, zullen we in de modeltekenwereld niet tegen komen. Daarvoor zijn de afstanden tot het onderwerp (het model) te klein. Hooguit zou je het atmosferisch perspectief in een achtergrond kunnen verwerken, op het moment dat je een model in een landschap tekent. 

Lineair perspectief is bij modeltekenen wél van belang

Maar dat geldt niet voor het lineaire perspectief, dat bij modeltekenen evengoed een rol speelt  om diepte te krijgen, net als bij andere tekenonderwerpen. 

Neem het volgende voorbeeld. Je model staat recht voor je en heeft de armen gespreid. Maximale breedte van het beeld dus. Je zou met deze houding van het model een arm recht van de zijkant tekenen, nietwaar?

Nu doet het model een arm schuin naar voren. En de andere arm schuin naar achteren. De arm die naar voren komt, komt voor jou dichterbij. En die arm wordt dus groter. Maar door de andere hoek van zien, wordt de arm perspectivisch korter. De arm die naar achter wordt gedraaid, wordt eveneens korter. Maar die arm wordt ook kleiner. Dat komt omdat de afstand naar jou toe juist groter wordt. 

Kortom, deze simpele beweging heeft dus uit een oogpunt van perspectief nogal wat gevolgen.

er is nauwelijks nog sprake van enig zichtbaar perspectief

Nog erger wordt dit als het model met één arm recht naar u toe wijst en de andere arm recht naar achteren steekt. Dan zie je in feite beide armen niet meer. 

Zie alle bijgevoegde afbeeldingen voor toelichtingen.

Dit is maar een eenvoudig voorbeeld, maar je zult je voor kunnen stellen, dat er heel wat mogelijkheden bij poseren zijn, waar dit soort effecten rond het perspectief een rol kunnen spelen.

---

Zie ook

---

Geklede modeltekenposes voor kunstenaars 

Ongeklede modeltekenposes voor kunstenaars 

2002 voorbeeldposes voor modellen